Tashi dele Tibet!

Hier zijn we weer vanuit Tibet.

We hebben weer genoten van alle leuke reacties!
We blijven benieuwd naar wie onze verhalen lezen natuurlijk.

Tibet is geweldig.Het is moeilijk om alle indrukken die we de laatste week hebben opgedaan te beschrijven.

Vanuit Nepal zijn we vertrokken naar het grensplaatsje Kodari waar de grensperikelen alweer begonnen. Om Nepal uit te komen was niet erg moeilijk maar Tibet in wat lastiger. Dit werd niet bespoedigd door de douanebeamten die allemaal aan het lunchen waren. Na enige tijd gewacht te hebben mochten we ons melden en werd onze temperatuur opgemeten. Deze bleek goed te zijn want we mochten Tibet binnen.Daarna konden we onze reis vervolgen in de 4 wheel drive met onze “crazy driver” en gids.
Enorm aardige Tibetanen. Helaas sprak de chauffeur geen Engels maar “sotop“ was stoppen voor een foto. Dat was nogal eens aan de orde want we bleven steeds maar genieten van de prachtige landschappen en mensen die we onderweg tegen kwamen. Eerste overnachting was in Neylam. Koud en voldaan heerlijk geslapen.

De 2e dag hebben we de Milarepa cave bezocht.Een grot waar Milarepa 3 jaar heeft gemediteerd.Daarna onze reis voortgezet over een hele hoge pas van 5050 meter met een onvoorstelbaar mooi uitzicht. Natuurlijk weer erg koud. Helaas mensen in Nederland....dit keer geen medelijden met jullie. Na ons te hebben geinstalleerd in het guesthouse in Tingri hebben we daar nog lekker kunnen kletsen met medelandgenoten die fietsten van Lhasa naar Kathmandu. Hier konden we ook voor het eerst genieten van het uitzicht op Mt.Everst.

Op de derde dag er fris...weer uit om onze reis te vervolgen naar het basecamp van de Mt.Everst.Onze gids en chauffeur waren het niet echt eens over de weg die we moesten nemen dus het duurde even voordat we onze reis konden vervolgen maar uiteindelijk toch gearriveerd bij het Rongbuk klooster dat ongeveer een kilometer of zeven is verwijderd van het basecamp. Het laatste stukje was alleen mogelijk met paard en wagen of te voet. Aangezien je niet erg veel adem over hebt op die hoogte leek het ons niet verstandig om te gaan wandelen. Enorm onder de indruk van de naderende Everst na een uurtje gearriveerd op het basecamp. Na ons te hebben geinstalleerd in onze overnachtingstent hebben we wat rondgesnuffeld rond het tentenkamp. De meeste klimmers waren helaas al naar het Advanced Base Camp. Het bleek dit jaar bijzonder moeilijk om bij de top te komen hoorde we van een klimmer. Echt onvoorstelbaar dat mensen daaraan beginnen!
Deze klimmer uit Equador had alle grote bergen van de wereld al beklommen.

Na veel indrukken en weinig slaap ‘s morgens erg genoten van de opkomende zon en natuurlijk het overweldigende uitzicht op de Everest. Gelukkig hadden onze Nepalese mutsjes bij en konden we ons nog een klein beetje wapenen tegen de onvoorstelbare kou.
Natuurlijk weer terug met paardje en wagen en de reis vervolgd naar Shigatse. De een na grootste stad van Tibet.
Daar hebben we nog een prachtig klooster bezocht van de Panchen Lama, de hoogste na de Dalai Lama.Na 5 dagen geen douche hoopten we deze wel snel weer te kunnen krijgen. Deze bleek aan de andere kant van het stadje te zitten en niet echt warm te zijn, nog maar een dagje wachten dus.
De zesde dag hebben we onze reis vervolgd naar Gyantse waar de grootste stupa van Tibet zich bevind. Deze hebben we natuurlijk ook een bezoekje gebracht. Indrukwekkend zijn ook de mensen die kloksgewijs rond de stupa's en heilige plaatsen lopen met hun gebedsmolens.In Gyantse hebben we kunnen genieten van onze eerste douche die week. Mmmmmmmm......

Na een korte slaap moesten we om 3 uur weer de auto in om onze reis te vervolgen naar het Yamdrok-tso meer wat een echte highlight zou moeten zijn... zou moeten zijn inderdaad. We moesten zo belachelijk vroeg op omdat de weg anders afgesloten zou zijn en we anders het prachtige uitzicht over het meer zouden missen. Helaas zat 't ons niet mee en zaten we op de hoge pas vast in een sneeuwstorm. Ook had ons autootje geen verwarming en moesten we met het raam open verder rijden door de sneeuwstorm. Van het prachtige uitzicht kregen we natuurlijk niks mee. Gelukkig bleef ons chaufeurtje gezellig meezingen met de Tibetaanse bandjes en konden we er ook wel om lachen. Hij riep nog een keertje “sotop” maar ook een foto nemen had niet echt zin. Na deze vermoeiende reis eindelijk aangekomen in Lhasa waar we nu zijn.

De Chinese invloeden zijn hier wel duidelijker aanwezig maar het blijft een prachtige stad.
Volgende keer weer meer .Het is ontzettend moeilijk om al onze indrukken vast te leggen maar we hopen dat we toch een klein beetje een beeld hebben kunnnen geven van het langzaam verdwijnende Tibet....

Tot snel!

Marjorie en Martijn

De leestekens kloppen misschien niet helemaal maar het lukt niet anders.Het is hier namelijk allemaal in t Chinees.